Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις και τα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, όπως επίσης στις χώρες της διασποράς, υποδέχονται το Άγιο Πάσχα, αυτή τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού με ιδιαίτερη ευλάβεια και χαρά.

Ένα κόκκινο αυγό τσούγκρισε μ’ ένα άλλο.
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!
Ένα κερί άναψε ένα άλλο κερί.
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!
Η μαγειρίτσα, μοσκομύριστη, φίλησε την κατσαρόλα
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!
Το γιορτινό τραπεζομάντιλο ζεστά αγκάλιασε το ξύλινο τραπέζι.
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!
Η νύχτα άναψε όλα τ’ αστέρια της να φωτιστεί η πλάση.
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!
Ο άνεμος ξεσήκωσε όλες τις μυρωδιές από τα λουλούδια και τις ντύθηκε.
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!
Τα πουλιά απόψε ξαγρυπνήσανε. Ψιθύρισαν στο δέντρο που ήταν το σπίτι τους:
-Χριστός Ανέστη!
Μια πεταλούδα, που ‘χε ξεχαστεί στην αγκαλιά του απριλιάτικου τριαντάφυλλου, του είπε τρυφερά:
Χριστός Ανέστη!
Εχθροί και φίλοι αγκαλιάστηκαν:
Χριστός Ανέστη!
Και τα παιδιά που ‘ναι λουλούδια και πουλιά μαζί, φίλησαν τον πατέρα, τη μανούλα:
-Χριστός Ανέστη:
-Πάσχα , Κυρίου Πάσχα!

Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη,
Ο αγέρας παίζει φλογέρα, εκδ. Πατάκη

Οι stiskardiesmas σας εύχονται Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!

Πως να σκάψεις το λάκκο σου!

Ένας γέρος Άραβας ζει στη Νέα Υόρκη για πάνω από 40 χρόνια. Θέλει να φυτέψει πατάτες στον κήπο του, αλλά είναι μόνος κι αδύναμος. Στέλνει λοιπόν ένα e-mail στο γιο του, που σπουδάζει στο Παρίσι:

Αγαπημένε μου γιε, είμαι πολύ λυπημένος επειδή δεν μπορώ να φυτέψω πατάτες στον κήπο μας. Είμαι βέβαιος πως, εάν ήσουν εδώ, θα με βοηθούσες να σκάψουμε τον κήπο.. Σε αγαπώ, ο πατέρας σου.

Σε μια ώρα, ο γέρος λαμβάνει e-mail απάντησης από το γιο του: Αγαπημένε μου πατέρα, παρακαλώ μην αγγίζεις τον κήπο, γιατί ΕΚΕΙ έκρυψα το ΠΡΑΜΑ. Σ' αγαπώ κι εγώ, Ahmed.

Σε 15 λεπτά, ο αμερικανικός στρατός, το ναυτικό, το FBI , η CIA και οι Rangers περικυκλώνουν το σπίτι του γέρου, σκάβουν ολόκληρο τον κήπο, ερευνούν το σπίτι, γδύνουν τον γέρο, ΔΕΝ βρίσκουν απολύτως τίποτε και φεύγουν απογοητευμένοι.

Μισή ώρα αργότερα, ο γέρος λαμβάνει ένα άλλο email από το γιο του:

Αγαπημένε μου πατέρα, είμαι βέβαιος ότι ο κήπος είναι ήδη σκαμμένος και μπορείς να φυτέψεις τις πατάτες. Έκανα ό,τι μπορούσα για να σε βοηθήσω από το Παρίσι.

Σ' αγαπώ, Ahmed.

Vantage point - Σημείο υπεροχής

Σε μια συνάντηση κορυφής κατά της τρομοκρατίας στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πυροβολείται και οκτώ διαφορετικοί άνθρωποι προσπαθούν, από τη δική τους οπτική γωνία, να συμπληρώσουν το παζλ των πραγματικών γεγονότων.

Δύο πράκτορες , μια δημοσιογράφος, τέσσερις τρομοκράτες και ένας τουρίστας είναι αυτοί που θα ξετυλίξουν το μίτο της Αριάδνης, σε ένα λαβύρινθο γεμάτο δράση, αγωνία και συνεχείς ανατροπές.

Μια ιστορία που με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσε να είναι αληθινή (αν εξαιρέσουμε βέβαια τον προβαλλόμενο Αμερικανό πρόεδρο-πρότυπο-superman).

Έξυπνη ιδέα, καλά σκηνοθετημένη με σαφή φιλοαμερικάνικα στοιχεία.

Αν αφεθείς με καλή διάθεση όμως, μπορείς να διακρίνεις το φιλειρηνικό μήνυμά της ταινίας , σε μια εποχή όπου η τρομοκρατία εκμεταλλευόμενη την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί να ασκηθεί ακόμη και μέσω ενός κινητού τηλεφώνου!

Τα υπόλοιπα, επί της οθόνης….

Αγάπη είναι

Α' βραβείο τραγουδιού στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2007


Στίχοι: Κόμης Χ
Μουσική: Diveno
Πρώτη εκτέλεση: Κόμης Χ & Βασιλική Αλεξίου ( Ντουέτο )

Αγάπη είναι φίλε…

Αγάπη είναι να κλαις να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι…
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
Αγάπη είναι…
Μια θεϊκή βραδιά
Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει μόνο αυτός που θα τη σεβαστεί
Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί
Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί
Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη
Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι
Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι
Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι:

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι Θεός

Αγάπη είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ευτυχία στον αέρα
Είναι τα μάτια μου που σε κοιτάνε μαγεμένα να θέλω να γίνω καλύτερος μόνο για σένα
Αγάπη είναι το να δίνουμε αίμα γιατί στην τελική μπορεί να χρειαστεί σε σένα
Σε κάποιον δικό σου ή ακόμη σε μένα
Αγάπη είναι ρε μπορεί να τύχει στον καθένα
Είναι το χάδι και τα άγγιγμα της μαμάς μόνο αυτή θα σ’αγαπάει ό,τι κάνεις, κι όπου πας
Είναι οι συμβουλές το κήρυγμα του μπαμπά τίμημα μικρό να ξεχωρίζεις λάθος απ’τα σωστά
Είναι καρδιά μου για άλλους να ‘μαι δειλός
Αλλά στα μάτια σου να ‘μαι σαν ήρωας ο πιο δυνατός
Αγάπη είναι να είμαι πάντα σωστός και πιστός
Όποιος και να είναι ο πειρασμός

Αγάπη είναι…

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι Θεός

Αγάπη είναι ένα τραγούδι σαν κι αυτό να εννοώ ότι λέω και όσα λέω ν’αγαπώ
Αγάπη είναι να κάνεις το πιο απλό κι αυτό να χαρίσει χαμόγελο στον διπλανό
Γιατί είναι αρκετό σαν μια προσευχή πριν κοιμηθώ δεν χρειάζομαι ένα θαύμα για να πειστώ για κάτι ανώτερο
Αγάπη είναι να πιστεύω κι εγώ πως το αύριο θα ναι λίγο καλύτερο, πιο όμορφο
Αγάπη είναι το συγνώμη να εννοείς κι όχι επειδή δεν μπορείς με τύψεις να ζεις
Είναι να βρίσκεις λόγους να ζεις παρά τους χίλιους πόνους που πρέπει τώρα να υποστείς
Είναι ένα βράδυ με φίλους και κρασί βγάλε ό,τι έχεις στην ψυχή έχουμε ως το πρωί
Αγάπη είναι κάθε νέα αρχή αν αγαπάς δεν σταματάς να ζητάς ό,τι γεμίζει τη ζωή

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι…
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός

Διαβάζοντας τα σημάδια...

Διάγνωση Εγκεφαλικού : Σε ένα μπάρμπεκιου μία γυναίκα σκόνταψε κι έπεσε κάτω. Βεβαίωσε όλους ότι ήταν εντάξει (προσφέρθηκαν να καλέσουν ασθενοφόρο) και ότι απλά σκόνταψε εξαιτίας των καινούριων της παπουτσιών. Αφού ανασκουμπώθηκε tης έδωσαν ένα άλλο πιάτο με φαγητό. Παρά το γεγονός ότι η Ingrid φαινόταν λίγο ταραγμένη, συνέχισε να απολαμβάνει το υπόλοιπο της βραδιάς. Λίγο αργότερα ο σύζυγος της Ingrid τηλεφώνησε για να ειδοποιήσει όλους ότι είχε πάει τη σύζυγό του στο νοσοκομείο ( η Ingrid πέθανε στις 6 τα ξημερώματα). Είχε υποστεί εγκεφαλικό στο μπάρμπεκιου και δεν στάθηκε δυνατό από κανέναν να το αντιληφθεί. Αν κάποιος είχε καταλάβει τα συμπτώματα ότι επρόκειτο για εγκεφαλικό, ίσως η Ingrid να ζούσε σήμερα. Θα χρειαστείτε μόνο 1 λεπτό να διαβάσετε το παρακάτω.

Ένας νευρολόγος είπε ότι εάν του φέρουν ένα θύμα εγκεφαλικού μέσα σε 3 ώρες μπορεί να αντιμετωπίσει τις επιδράσεις ενός εγκεφαλικού...ολοκληρωτικά! Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε, να διαγνώσουμε το εγκεφαλικό και να βρεθούμε κοντά στον ασθενή μέσα σε 3 ώρες.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ Να θυμάστε τα '3' βήματα. Διαβάστε και μάθετε τα παρακάτω:

Καμιά φορά τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού είναι δύσκολο να αναγνωριστούν. Το θύμα μπορεί να έχει υποστεί βλάβη εγκεφάλου, ενώ οι άνθρωποι κοντά του δεν μπορούν να αντιληφθούν τα συμπτώματα του εγκεφαλικού. Οι γιατροί λένε τώρα ότι οποιοσδήποτε, χωρίς ιατρική εκπαίδευση, μπορεί να αναγνωρίσει ένα εγκεφαλικό, μέσα από τις 3 ακόλουθες απλές ενέργειες:

1. Ζητήστε του/της ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ.

2. Ζητήστε του/της να ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ (ΜΠΡΑΤΣΑ).

3. Ζητήστε του/της ΝΑ ΠΕΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ (ΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ) π.χ. ....'Είναι μία ηλιόλουστη μέρα σήμερα'.

Εάν δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε από τις 3 αυτές ενέργειες, καλέστε το 166 αμέσως και περιγράψτε τα συμπτώματα. Ανακαλύπτοντας ότι μία ομάδα από μη-ιατρικούς εθελοντές μπόρεσε να αναγνωρίσει αδυναμίες στο πρόσωπο, αδυναμίες στα χέρια και προβλήματα ομιλίας, οι ερευνητές παρακίνησαν το ευρύτερο κοινό να μάθουν αυτά τα 3 βήματα.

Παρουσίασαν τα συμπεράσματά τους στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Εγκεφαλικών την περασμένη εβδομάδα. Η διάδοση και χρήση αυτού του τεστ θα μπορούσε να συντελέσει στην άμεση διάγνωση και θεραπεία ενός εγκεφαλικού και στην αποτροπή εγκεφαλικών βλαβών.

Ο ΚΕΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.

Το κρεβάτι που βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλάν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους ,την θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας ,μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα το να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο . Άρχισε να αποστρέφεται στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο .Εκείνη με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος . Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραψε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε : Ω Θεέ μου........δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός ; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.

Εάν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι ,πιθανότατα να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.

Το πρώτο μπάνιο (μπρρρ...)

Παραμονή Ευαγγελισμού 2008.

Χαλάρωση μετά από την πρωινή ετοιμασία της αίθουσας του σχολείου για την εθνικοθρησκευτική γιορτή της επόμενης μέρας. Ευκαιρία να μελετήσω λίγη κιθάρα, όταν ξαφνικά... ΝΤΡΙΙΙΝ… Το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο φίλτατος συνάδελφος Δημήτρης:

- «Λοιπόν, έχω διάθεση για βόλτα και μπάνιο. Είσαι μέσα;»

- «Εεε…ναι! (άλλο που δεν ήθελα) Πού θα πάμε;»

- «Στην Κακή Λαγκάδα, στην Αγία Πελαγία. Ετοίμασε τα απαραίτητα. Σε 20 λεπτά έρχομαι να σε πάρω»
Τουτ…Τουτ… (κλείσιμο τηλεφώνου)

Αυτό ήταν. Έβαλα στην τσάντα μια πετσέτα (προσφορά του Ε.Σ.), ένα μπουκάλι με νερό (γιατί μας είχαν προετοιμάσει για απίστευτο περπάτημα … φήμες!!!), μπαταρίες για την ψηφιακή φωτογραφική του Δημήτρη (πότε θα την αλλάξεις επιτέλους;;;), πορτοφόλι, κλειδιά… . Έβγαλα το μαγιό από την ντουλάπα χωρίς να ξέρω αν θα τολμήσουμε τελικά την πρώτη βουτιά για φέτος, αφού ο αέρας και η θερμοκρασία δεν ήταν και ό,τι πιο ιδανικό θα μπορούσες να πετύχεις. Και μόλις έβγαλα την κιθάρα από τη θήκη της για να μελετήσω στο μεσοδιάστημα, να σου η αναπάντητη για να βγω. Βολίδα ο συνάδελφος!

Με ανάλογη ταχύτητα φτάσαμε και στην Αγία Πελαγία, η οποία βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού. Παραθαλάσσιο χωριό με ταβερνούλες. Ήταν το παλιό λιμάνι του νησιού πριν μεταφερθεί στο Διακόφτι. Συνεχίζουμε παραλιακά…

Το OPEL, λόγω παραξενιάς του οδηγού του (νεοαποκτηθέν γάρ) δεν είναι για πολλά σκαμπανεβάσματα, οπότε το αφήσαμε στην αρχή του χωματόδρομου και προχωρήσαμε με τα πόδια. Ο άνεμος έντονος, βοηθούσε να μην ιδρώσουμε. Οι παραλίες απλώνονταν στα αριστερά μας: Φυρή Άμμος, Λορέντζου, Καλαμίτσι και τέλος Κακή Λαγκάδα!

Το θέαμα εκπληκτικό. Στα αριστερά μας θάλασσα και στα δεξιά μας μια λίμνη με θεόρατους βράχους. Το φαράγγι της Κακής Λαγκάδας ξεκινάει από το χωριό Τριφυλλιάνικα και περνάει δίπλα από την κατεστραμμένη Βυζαντινή Καστροπολιτεία της Παλαιοχώρας για να καταλήξει…στη θάλασσα. Μόλις λίγα μέτρα με βότσαλα χωρίζουν το θαλασσινό από το λιμνίσιο νερό.

Νιώθεις δέος μπροστά σε αυτή τη φυσική ομορφιά. Αρχίζεις να σκέφτεσαι πόσο μικρός είσαι μπροστά στα δημιουργήματά Του, πόσο μεγάλη τιμή σου έχει κάνει να γίνεις διαχειριστής τους και πόσο λίγο (μήπως καθόλου;) το έχεις εκτιμήσει. Φυσικά και δεν πέρασαν απαρατήρητα τα λογιών λογιών σκουπίδια, τοποθετημένα «επιμελώς ατημέλητα» πάνω στα βότσαλα (μέχρι και παιδικό ακουστικό τηλεφώνου, άντε και σε κινητό τώρα!).

Η ηρεμία που σου προσφέρει ο τόπος αυτός σε κάνει να ξεχνάς ότι δίπλα σου υπάρχει θάλασσα που σε προσκαλεί για μπάνιο. Σου αρκεί να κάθεσαι και να κοιτάς. Παρ’ όλ’ αυτά, η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη και βουτήξαμε από 2(!) φορές ο καθένας (ας όψεται η φωτογραφική που τη μια δεν άνοιγε καλά το πορτάκι και την άλλη έπρεπε να της αλλάξουμε τις μπαταρίες). Η διάρκεια κάθε βουτιάς μικρή αλλά η ψυχρολουσία…τεράστια!!!

Όπως και να’ χει το γραφικό αυτό φαράγγι είναι από τα μέρη που οφείλει κάποιος να επισκεφτεί στα Κύθηρα. Μόλις 20 λεπτά περπάτημα από το σημείο που αφήνεις το αμάξι. Εκτός και αν ήταν περισσότερο και λόγω της θέας δεν το καταλάβαμε, οπότε και σε εσάς θα συμβεί το ίδιο. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως άμα δεν λυπάσαι το όχημά σου μπορεί να σε βγάλει ως την άκρη. Τρανό παράδειγμα το ζευγάρι των φωτογράφων που έφτασαν στο φαράγγι λίγο μετά από εμάς.

Αφού απολαύσαμε τη θέα και το…μπάνιο, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Επιστρέφοντας, σταματήσαμε στο λιτό εκκλησάκι του Αη – Νικόλα. Προς μεγάλη μας έκπληξη ήταν ανοιχτό. Χτισμένο πάνω σε βράχο με θέα τη θάλασσα μέσα από τα μικρά του παραθύρια. Σου βγαίνει αυθόρμητα η επιθυμία να φανταστείς τον εαυτό σου να συμμετέχει σε Λειτουργία μέσα εκεί. Μαγευτικό!

Το τέλος του «ταξιδιού» μάς βρήκε στα παραλιακά ταβερνάκια της Αγίας Πελαγίας για καλαμαράκια και τηγανητές πατάτες. Πότε είπαμε ότι θα ξαναπάμε για μπάνιο;;;

Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος

«Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο,πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ,να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».
Γέροντας Παϊσιος

"Το Τούβλο"

Ένας νεαρό και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη. Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.

Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;

Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε «σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.» Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. «Είναι ο αδερφός μου» είπε «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ' το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».

Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».

Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντιλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.

«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.

Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα «Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»!

Ο Θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας. Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο. Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.

Η συμμετοχή στον πόνο των άλλων (από τους λόγους του Γέροντος Παϊσίου)

Όταν ο άνθρωπος πονάει για τον συνάνθρωπό του, ο Θεός κατά κάποιον τρόπο συγκινείται, χαίρεται, γιατί ο άνθρωπος αυτός, με την αγάπη που έχει, συγγενεύει μαζί Του, και του δίνει θεία παρηγοριά. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξει τον πόνο για τον συνάνθρωπό του.

- Γέροντα, πως μπορείς να νιώσεις τον πόνο των άλλων;

- Όταν έχεις κι εσύ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τον πόνο του άλλου, έρχεσαι στην θέση του και πονάς πιο πολύ για ‘κείνον. Ο πόνος ο δικός σου δηλαδή σε βοηθάει να καταλάβεις τον πόνο των άλλων. Και όταν δέχεσαι με χαρά τον δικό σου πόνο, δίνεις στους πονεμένους παρηγοριά.

Πάντως άλλο είναι να μαθαίνεις ότι αρρώστησε κάποιος και άλλο είναι να αρρωσταίνεις ο ίδιος. Τότε καταλαβαίνεις τον άρρωστο. Άκουγα «χημειοθεραπείες» και νόμιζα ότι είναι «χυμοθεραπείες», δηλαδή ότι κάνουν στους καρκινοπαθείς θεραπεία με χυμούς, με φυσικές τροφές! Που να ξέρω; Τώρα όμως κατάλαβα τι ταλαιπωρία είναι.

- Οι χημειοθεραπείες, Γέροντα, είναι πιο δύσκολες από τις ακτινοβολίες;

- Πιο δύσκολες; Όλα, και οι ακτινοβολίες και οι χημειοθεραπείες είναι... Το χειρότερο είναι που σου κόβουν την όρεξη· ενώ πρέπει να φας καλά, δεν μπορείς να φας καθόλου. Και οι γιατροί σου λένε: «Πρέπει να τρως». Εμ, πως να φας, αφού όλα αυτά σου κόβουν την όρεξη και σε κάνουν πτώμα! Όταν έκανα ακτινοβολίες, ενώ καιγόμουν, δεν μπορούσα να πιω καθόλου νερό. Μου ερχόταν να κάνω εμετό, αισθανόμουν απέχθεια ακόμη και για το νερό.

- Γέροντα, αν κάνατε λίγο νωρίτερα την εγχείρηση...

- Τι νωρίτερα; Εγώ δεν κάνω προσευχή να περάσει, γιατί έτσι συμπάσχω με τον κόσμο που υποφέρει. Καταλαβαίνω πιο πολύ τους πονεμένους και συμμετέχω στον πόνο τους. Άλλωστε και εμένα με ωφελεί πνευματικά. Ζητάω μόνο να μπορώ λίγο να εξυπηρετούμαι και να εξυπηρετώ. Ό,τι θέλει όμως ο Θεός.

Όταν έχεις κάποιο πρόβλημα στην υγεία σου και δεν σε απασχολεί αυτό, τότε έχεις κατά κάποιον τρόπο το δικαίωμα να παρακαλείς τον Θεό να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας των άλλων. Αλλά και όποιος δεν έχει δικό του πόνο, ας πονάει τουλάχιστον γι’ αυτούς που πονούν. «Να πάρω τον γαταδόκκο σου», έλεγαν οι Φαρασιώτες, δηλαδή τον πόνο σου, το βάσανό σου, το φαρμάκι σου.

- Γέροντα, με τι τρόπο τον έπαιρναν;

- Με την αγάπη. Όταν με αγάπη λέει κανείς «να πάρω τον πόνο σου», τον παίρνει. Αλλά, αν τον πάρει, μετά θέλει πολλή υπομονή, πολλή παλικαριά, πολλή δύναμη, για να τον αντιμετωπίσει. Έρχονται μερικοί και μου λένε: «Γέροντα, θέλω να πάρω τον πόνο σου». Μερικοί το λένε από παλικαριά, μερικοί όμως φοβητσιάρηδες δεν ξέρουν τι λένε. Αυτοί με το παραμικρό τρέχουν στον γιατρό και εύκολα απογοητεύονται. Τον λίγο πόνο τον δικό τους δεν μπορούν να σηκώσουν και λένε να πάρουν τον δικό μου πόνο! Καλύτερα να κάνουν υπομονή στον δικό τους πόνο, να δέχονται με χαρά ότι επιτρέπει γι’ αυτούς ο Θεός και να μη ζητούν δήθεν από αγάπη να πάρουν την αρρώστια του άλλου. Γιατί, αν τυχόν ο Θεός εκπληρώσει το αίτημά τους και ξεχάσουν ότι οι ίδιοι το ζήτησαν, θα γογγύξουν και μπορεί να τα βάλουν και με τον Θεό.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ

Οι κατακτητές των Κυθήρων από την αρχαιότητα ως σήμερα.

Προϊστορικοί χρόνοι

Τα Κύθηρα λόγω της γεωγραφικής τους θέσης (δεσπόζουν ανάμεσα σε τρεις θάλασσες Ιόνιο, Κρητικό, Αιγαίο και είναι το σταυροδρόμι τριών ηπείρων της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής) γνώρισαν πολλούς κατακτητές. Γνώρισαν περιόδους ακμής αλλά και τέλειας ερήμωσης.

1. Το 1700 π.Χ. το κράτος του Μίνωα είχε κυριαρχήσει στο Αιγαίο πέλαγος και σ’ όλη τη Μεσόγειο. Τότε οι Μινωίτες (Κρητικοί )κατακτούν τα Κύθηρα και ιδρύουν τις πόλεις: Παλιόκαστρο και Σκάνδεια. Το νησί τότε ονομαζόταν Πορφυρίς ή Πορφυρούσα. Πήρε αυτό το όνομα γιατί αλιευόταν η πορφύρα ένα είδος κοχυλιού με το οποίο έβαφαν πολυτελή ενδύματα (ρούχα).

Κατά τα μέσα της Β΄ χιλιετηρίδα π.Χ. παρακμάζει ο Μινωικός πολιτισμός . Από τη Φοινίκη, σήμερα Συρία, ξεκινούν οι Φοίνικες εμπορικός λαός και ιδρύουν στα Κύθηρα εμπορικό ναυτικό σταθμό για την παραγωγή πορφύρας. Οι ιστορικοί αναφέρουν ένα λιμάνι στον κόλπο του Αυλαίμονα με το όνομα «Φοινικούς». Ένας ευγενής Φοίνικας ο «Κύθηρος» έδωσε το όνομα Κύθηρα στο νησί μας. Οι Φοίνικες έφεραν τη λατρεία της θεάς της αγάπης, της Ουράνιας Αφροδίτης. Από την εποχή αυτή σώζονται : το λουτρό και ο θρόνος της Αφροδίτης στην Παλαιόπολη.

3. Από το 1500-1100 π.Χ. οι Μυκηναίοι δημιουργούν ισχυρό κράτος. Όταν βασιλεύουν οι Ατρείδες διώχνουν τους Φοίνικες και καταλαμβάνουν αυτοί το νησί. Αυτήν την εποχή ο Ατρείδης βασιλιάς της Σπάρτης Μενέλαος είχε ανάκτορο στα Κύθηρα, γιατί εδώ έμενε τους καλοκαιρινούς μήνες . Μνημεία αυτής της εποχής είναι οι τέσσερις Μυκηναϊκοί τάφοι στο Βόθωνα της Παλαιόπολης.

Ιστορικοί χρόνοι

4. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431 -404 π.Χ.) το νησί έπεσε στα χέρια πότε των Αθηναίων και πότε των Σπαρτιατών.

5. Μετά την πτώση της Σπάρτης και την κατάληψή της από τους Μακεδόνες το 222 π.Χ. τα Κύθηρα πέφτουν στην κυριαρχία των Μακεδόνων.

6. Το 146 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατακτούν την Ελλάδα και τα Κύθηρα πέφτουν στα χέρια των Ρωμαίων.

7. Το 395 μ.Χ. η ρωμαϊκή αυτοκρατορία (= το κράτος των Ρωμαίων) χωρίστηκε στο δυτικό τμήμα με πρωτεύουσα τη Ρώμη και στο ανατολικό με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Τα Κύθηρα ανήκουν αυτή την εποχή στο ανατολικό τμήμα, γνωστό ως Βυζαντινή αυτοκρατορία.

8. Από τα μέσα του Ζ΄ ( έβδομου ) αιώνα μέχρι τον ΙΑ΄(ενδέκατο) αιώνα είναι περίοδος ερήμωσης του νησιού.

9. Τον ΙΒ΄(δωδέκατο) αιώνα τα Κύθηρα ανήκουν στη Μονεμβασία και οι Ευδαιμονογιάννηδες (= άρχοντες από την Μονεμβασία) ήρθαν στα Κύθηρα και ανήγειραν φρούριο στην περιοχή Παλιόχωρα και έκτισαν εκεί την πόλη του Αγίου Δημητρίου.

10. Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από τους Σταυροφόρους το 1204 μ.Χ. κατέλαβαν τα Κύθηρα οι Ενετοί. Οι Ενετοί για να εξασφαλίσουν την κατοχή του νησιού επισκεύασαν και ανασυγκρότησαν το κάστρο της Χώρας το 1503, ανήγειραν το κάστρο του Μυλοποτάμου 1565 και το Καστέλλι του Αυλαίμονα. Kτίσμα αυτής της εποχής εκτός από τα τρία κάστρα είναι και οι οικισμοί: Μέσα Βούργου στη Χώρα και Κάτω Χώρας στο Μυλοπόταμο.

11. Η χωρίς προηγούμενο καταστροφή και η ερήμωση του νησιού, έγινε το 1537 από τον πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ο οποίος κατάστρεψε και λεηλάτησε την πόλη του Αγίου Δημητρίου.

12. Από το 1714 – 1718 καταλαμβάνουν τα Κύθηρα οι Τούρκοι.

13. Το 1798 παίρνουν το νησί οι Γάλλοι.

14. Από το 1798-1800 κατακτητές είναι οι Ρωσο-Τούρκοι.

15. Το 1809 κατέλαβαν τα Κύθηρα οι Άγγλοι μέχρι το 1864 στις 21 Μαΐου που έγινε η οριστική ένωση των Επτανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα. Την περίοδο της κατοχής των Άγγλων έγιναν πολλά έργα στο νησί. Ο Άγγλος διοικητής Ιωάννης Μάκφεϋλ έδωσε προτεραιότητα στη εκπαίδευση του λαού. Τότε χτίστηκαν ευρύχωρα και ηλιόλουστα διδακτήρια στο Λειβάδι ( Μηλαπιδέα 1825), στη Χώρα (το Δημοτικό Σχολείο Χώρας), στο Μυλοπόταμο 1825 (μπροστά από το κάστρο), στα Φράτσια, στον Ποταμό και στα Καστρισιάνικα δύο σχολεία ( το Δημ. Σχ. Καστρισιανίκων που ήταν αρρένων και στην πλατεία Καστρισιανίκων που ήταν θηλέων). Τα περισσότερα είχαν λίθινη (πέτρινη) θολωτή σκεπή (βόλτο).

Μέχρι τότε οι κάτοικοι των Κυθήρων δεν είχαν σχολεία και ήταν οι περισσότεροι αγράμματοι . Ο Μάκφεϋλ επέβαλε την υποχρεωτική φοίτηση των αρρένων εις τα σχολεία, στους γονείς δε εκείνους που δεν τηρούσαν τη διαταγή, επέβαλλε περισσότερη αγγαρεία ή αγγαρεία του γαϊδάρου τους. Έτσι άρχισαν οι γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία.

Άλλο σπουδαίο έργο της ίδιας εποχής είναι το γεφύρι στο Κατούνι. Είναι το μεγαλύτερο πέτρινο γεφύρι που έκτισαν στην Ελλάδα οι Άγγλοι. Έχει μήκος 110 μέτρα και ανώτατο ύψος 15 μέτρα και 13 τόξα.

Ο φάρος του Μουδαρίου (φανάρι του Καραβά) που βρίσκεται στο βορειότερο σημείο του νησιού στο ακρωτήρι Σπαθί χτίστηκε επί Αγγλοκρατίας είναι ο μεγαλύτερος φάρος που έκτισαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα. Κατασκευάστηκε το 1857 και έχει ύψος 25 μέτρα.

16. Τέλος στις 10 Μαΐου 1941 τα κατέλαβαν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου 1944 όπου απελευθερωθήκαμε.

Αυτή είναι μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του τόπου μας για να γνωρίσουμε έτσι το πλούσιο παρελθόν μας.

Επιμέλεια κειμένων: Χάρου Αικατερίνη