Το πρώτο μπάνιο (μπρρρ...)

Παραμονή Ευαγγελισμού 2008.

Χαλάρωση μετά από την πρωινή ετοιμασία της αίθουσας του σχολείου για την εθνικοθρησκευτική γιορτή της επόμενης μέρας. Ευκαιρία να μελετήσω λίγη κιθάρα, όταν ξαφνικά... ΝΤΡΙΙΙΝ… Το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο φίλτατος συνάδελφος Δημήτρης:

- «Λοιπόν, έχω διάθεση για βόλτα και μπάνιο. Είσαι μέσα;»

- «Εεε…ναι! (άλλο που δεν ήθελα) Πού θα πάμε;»

- «Στην Κακή Λαγκάδα, στην Αγία Πελαγία. Ετοίμασε τα απαραίτητα. Σε 20 λεπτά έρχομαι να σε πάρω»
Τουτ…Τουτ… (κλείσιμο τηλεφώνου)

Αυτό ήταν. Έβαλα στην τσάντα μια πετσέτα (προσφορά του Ε.Σ.), ένα μπουκάλι με νερό (γιατί μας είχαν προετοιμάσει για απίστευτο περπάτημα … φήμες!!!), μπαταρίες για την ψηφιακή φωτογραφική του Δημήτρη (πότε θα την αλλάξεις επιτέλους;;;), πορτοφόλι, κλειδιά… . Έβγαλα το μαγιό από την ντουλάπα χωρίς να ξέρω αν θα τολμήσουμε τελικά την πρώτη βουτιά για φέτος, αφού ο αέρας και η θερμοκρασία δεν ήταν και ό,τι πιο ιδανικό θα μπορούσες να πετύχεις. Και μόλις έβγαλα την κιθάρα από τη θήκη της για να μελετήσω στο μεσοδιάστημα, να σου η αναπάντητη για να βγω. Βολίδα ο συνάδελφος!

Με ανάλογη ταχύτητα φτάσαμε και στην Αγία Πελαγία, η οποία βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού. Παραθαλάσσιο χωριό με ταβερνούλες. Ήταν το παλιό λιμάνι του νησιού πριν μεταφερθεί στο Διακόφτι. Συνεχίζουμε παραλιακά…

Το OPEL, λόγω παραξενιάς του οδηγού του (νεοαποκτηθέν γάρ) δεν είναι για πολλά σκαμπανεβάσματα, οπότε το αφήσαμε στην αρχή του χωματόδρομου και προχωρήσαμε με τα πόδια. Ο άνεμος έντονος, βοηθούσε να μην ιδρώσουμε. Οι παραλίες απλώνονταν στα αριστερά μας: Φυρή Άμμος, Λορέντζου, Καλαμίτσι και τέλος Κακή Λαγκάδα!

Το θέαμα εκπληκτικό. Στα αριστερά μας θάλασσα και στα δεξιά μας μια λίμνη με θεόρατους βράχους. Το φαράγγι της Κακής Λαγκάδας ξεκινάει από το χωριό Τριφυλλιάνικα και περνάει δίπλα από την κατεστραμμένη Βυζαντινή Καστροπολιτεία της Παλαιοχώρας για να καταλήξει…στη θάλασσα. Μόλις λίγα μέτρα με βότσαλα χωρίζουν το θαλασσινό από το λιμνίσιο νερό.

Νιώθεις δέος μπροστά σε αυτή τη φυσική ομορφιά. Αρχίζεις να σκέφτεσαι πόσο μικρός είσαι μπροστά στα δημιουργήματά Του, πόσο μεγάλη τιμή σου έχει κάνει να γίνεις διαχειριστής τους και πόσο λίγο (μήπως καθόλου;) το έχεις εκτιμήσει. Φυσικά και δεν πέρασαν απαρατήρητα τα λογιών λογιών σκουπίδια, τοποθετημένα «επιμελώς ατημέλητα» πάνω στα βότσαλα (μέχρι και παιδικό ακουστικό τηλεφώνου, άντε και σε κινητό τώρα!).

Η ηρεμία που σου προσφέρει ο τόπος αυτός σε κάνει να ξεχνάς ότι δίπλα σου υπάρχει θάλασσα που σε προσκαλεί για μπάνιο. Σου αρκεί να κάθεσαι και να κοιτάς. Παρ’ όλ’ αυτά, η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη και βουτήξαμε από 2(!) φορές ο καθένας (ας όψεται η φωτογραφική που τη μια δεν άνοιγε καλά το πορτάκι και την άλλη έπρεπε να της αλλάξουμε τις μπαταρίες). Η διάρκεια κάθε βουτιάς μικρή αλλά η ψυχρολουσία…τεράστια!!!

Όπως και να’ χει το γραφικό αυτό φαράγγι είναι από τα μέρη που οφείλει κάποιος να επισκεφτεί στα Κύθηρα. Μόλις 20 λεπτά περπάτημα από το σημείο που αφήνεις το αμάξι. Εκτός και αν ήταν περισσότερο και λόγω της θέας δεν το καταλάβαμε, οπότε και σε εσάς θα συμβεί το ίδιο. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως άμα δεν λυπάσαι το όχημά σου μπορεί να σε βγάλει ως την άκρη. Τρανό παράδειγμα το ζευγάρι των φωτογράφων που έφτασαν στο φαράγγι λίγο μετά από εμάς.

Αφού απολαύσαμε τη θέα και το…μπάνιο, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Επιστρέφοντας, σταματήσαμε στο λιτό εκκλησάκι του Αη – Νικόλα. Προς μεγάλη μας έκπληξη ήταν ανοιχτό. Χτισμένο πάνω σε βράχο με θέα τη θάλασσα μέσα από τα μικρά του παραθύρια. Σου βγαίνει αυθόρμητα η επιθυμία να φανταστείς τον εαυτό σου να συμμετέχει σε Λειτουργία μέσα εκεί. Μαγευτικό!

Το τέλος του «ταξιδιού» μάς βρήκε στα παραλιακά ταβερνάκια της Αγίας Πελαγίας για καλαμαράκια και τηγανητές πατάτες. Πότε είπαμε ότι θα ξαναπάμε για μπάνιο;;;